Deepavali lehiyamLadduMathriMultinuts chikki

CLICK ON THE PICTURE FOR DIWALI SWEETS AND SAVOURIES

Tuesday, February 3, 2009

STRESS IN WORK & LIFE

A group of alumni, highly established in their careers, got together to visit their old university professor. Conversation soon turned into complaints about stress in work and life.

Offering his guests coffee, the professor went to the kitchen and returned with a large pot of coffee and an assortment of cups - porcelain, plastic, glass, crystal, some plain looking, some expensive, some exquisite -
telling them to help themselves to the coffee.

When all the students had a cup of coffee in hand, the professor said: "If you have noticed, all the nice looking expensive cups were taken up, leaving behind the plain and cheap ones. While it is normal for you to want only the best for yourselves, that is the source of your problems and stress.

Be assured that the cup itself adds no quality to the coffee. In most cases it is just more expensive and in some cases even hides what we drink. What all of you really wanted was coffee, not the cup, but you consciously went for the best cups... And then you began eyeing each other's cups.
Now consider this: Life is the coffee; the jobs, money and position in society are the cups. They are just tools to hold and contain Life, and the type of cup we have does not define, nor change the quality of Life we live.
Sometimes, by concentrating only on the cup, we fail to enjoy the coffee.

"The happiest people don't have the best of everything. They just make the best of everything."

Live simply.
Love generously.
Care deeply.
Speak kindly.
Leave the rest to GOD.

Monday, February 2, 2009

BE POSITIVE ATTITUDE

Once upon a time there was an army of tiny frogs.... who arranged a running competition.

The goal was to reach the top of a very high tower.

A big crowd had gathered around the tower to see the race and cheer on the contestants....

The race began....

Honestly, no one in crowd really believed that the tiny frogs would reach the top of the tower.

They heard statements such as:

"Oh, it is too difficult!!"

"They will NEVER make it to the top."

"No chance they will succeed. The tower is too high!"

The tiny frogs began collapsing one by one....

Except for those, who in a fresh tempo, were climbing higher and higher....

The crowd continued to yell, "It is too difficult!!! No one will make it!"

More tiny frogs got tired and gave up....

But ONE continued higher and higher and higher....

This one wouldn't give up!

At the end everyone else had given up climbing the tower. Except for the one tiny frog who, after a big effort, was the only one who reached the top!

All the other tiny frogs naturally wanted to know how this frog managed to do it?

A contestant asked the tiny frog how he had found the strength to succeed and reach the goal?

It turned out....

That the winner was DEAF!!!!

The wisdom of this story is:

Never listen to other people's tendencies which are negative or pessimistic.... because they take your most wonderful dreams and wishes away from you and the ones you have in your heart!

Because everything you hear and read will affect your actions!

Therefore:

ALWAYS be.... POSITIVE!

And above all:

Be DEAF when people tell YOU that YOU cannot fulfill your dreams!

Always think GOD and tell to yourself “I CAN DO THIS”!

BELIEF- THE GOLDEN PILLAR OF STRENGTH

When Life gets tough with harsh blows of suffering stormed with emotions; It seems to blur with every step we put forward and mind starts losing its control, then our heart should believe in and seek the shelter of Shri Radhavallabh Lal. When we get entangled in the dark web of mixed feelings and emotions, even lose hope to achieve our goals in life we should not give up. We should believe that after every dark night of evil is the dawn of divine, after every end lies a fresh new start. Shri Radhavallabh knows all our pains. He possesses the power to heal us in the form of Guru, Parents, an Imaginary form or even Friends. Thus the strength of belief and trust in Shriji can show us the path of light, for she stays by our side in every thick and thin without demanding anything other than belief in return.


Source: radhavallabh.com

YOUNGSTERS

The topic about which I would like to post in this blog is the recent craze among the teenagers and youngsters about attending discos and pubs and their addiction towards cellphones. People have some how got into an impression that going to discos , dancing and drinking is modern living. Are they marching towards the right direction? Is it right or safe? I think all girls and even boys should put their mind into some serious and deep thinking. In a way easy money which is available to our younger generation is also reason for such walk of life. They think that flirting and dating are modern thinking. I am definitely not against friendship between boys and girls. I was also from a co-education school. But I feel we should know where to draw the line. Youngsters should realise that there is a commitment and responsibility for them also. Women Liberation should be in our mind and healthy thinking. All of us have our own responsibilities in our society. We are the masters of our action and there is no point in blaming the others for a wrong step taken at a wrong time. If everyone could think twice before going to such places, I am very sure they can avoid landing into some deep troubles.

மனத்ருப்தியும் பேராசையும்


ஒரு போட்டி நடந்தது. என்ன போட்டி தெரியுமா? ஒரே மூச்சில் நூறு இட்லிகளைச் சாப்பிட வேண்டும். பல பேர் பாதியிலேயே விலகிக் கொண்டார்கள். ஒருவன் மட்டும் விடாமல் தொடர்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருக்கிறான். இவன் சாப்பிடச் சாப்பிட... இன்னொருவன் ஒரு கரும்பலகையில் சாக்பீஸால் ஒரு இட்லிக்கு ஒரு கோடு வீதமாகப் போட்டுக் கொண்டே இருக்கிறான். ஒரு கட்டத்தில் கரும்பலகையில் இடமில்லை. அதைப் பற்றி, சாப்பிடுகிறவனுக்குக் கவலை இல்லை. கோடு போடுகிறவனுக்குத்தான் கவலை! சாப்பிடுகிறவன், எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாமல் சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருக்கிறான். கோடு போடுகிறவன் கரும்பலகையைக் கவலையோடு பார்த்தான். 99 கோடுகள் போட்டாயிற்று. இன்னொரு கோட்டுக்கு இடமில்லை. யாருக்கும் தெரியாமல் ஏற்கெனவே போட்ட சில கோடுகளை அழித்துவிட்டு... மறுபடியும் தொடர்ந்து போட ஆரம்பித்தான். நூறு இட்லிகள், சாப்பிடும் போட்டி என்பது நூறையும் தாண்டிப் போய்க்கொண்டிருந்தது. சாப்பிடுகிறவனைப் பரிதாபமாகப் பார்த்தான் கோடு போடுகிறவன். சாப்பிடுகிறவன் நிறுத்துவதாகத் தெரியவில்லை. அவனுக்குக் கோடுகளைப் பற்றிக் கவலை இல்லை. ஆகவே, அவன் அண்ணாந்து பார்க்கவே இல்லை. இது கோடு போடுகிறவனுக்கு வசதியாகப் போயிற்று சாமர்த்தியமாக ஒரு கோட்டை அழிப்பது... மறுபடி அதன் மீதே இன்னொரு கோடு போடுவது... இப்படியே சமாளித்துக் கொண்டிருந்தான். அந்த சாப்பாட்டு ராமன், இது தெரியாமல் மதியம் வரை சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருக்கிறான். கடைசியாக ஒரு கட்டத்தில் அவன் ஏதோ யோசிக்க ஆரம்பித்தான். கோடு போடுகிறவன் கேட்டான்: என்ன யோசிக்கிறே..? நீ செய்யறது எனக்கு என்னமோ சந்தேகமா இருக்கு! நான் ஒழுங்காத்தானே கோடு போட்டுக்கிட்டு வர்றேன்! சாப்பிடுகிறவன் சொன்னான்: அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேணாம்... எல்லாக் கோட்டையும் அழிச்சுடு... மறுபடியும் முதல்லேயிருந்து வரலாம்!

அதிர்ச்சியடையாதீர்கள்.

எல்லையில்லாமல் இட்லிகளை உள்வாங்கிக் கொண்டிருக்கிற அந்த வயிற்றின் பெயர் என்ன தெரியுமா? அதன் பெயர்: பேராசை!


பேராசைக்காரனுக்கு உலகமெல்லாம் தந்தாலும்கூட பசி தீராது. மனத் திருப்தியுள்ளவனுக்கு ஒரு துண்டு ரொட்டியே போதுமானது! - சா அதி